Kitchener’s Wood – Sint-Juliaan

Monument

Het twee meter hoge monument staat in de nabijheid van het vroegere Kitchener’s Wood, langs de Wijngaardstraat.
Op het voetstuk van gladgewreven stenen hangt een bordje met een historische situering.
Uit het voetstuk rijzen getailleerde stenen die symbool staan voor de stukgeschoten bomen van het bos.
Het geheel wordt bekroond met een ruwgekapte steen als symbool voor de gaswolk en de boomkruinen.
Op deze steen staat de tekst “KITCHENER’S WOOD 22 APRIL 1915” in een boog rond een eikenblad met daarop een eikel. Dit is het insigne van de twee bataljons die hier de eerste geallieerde tegenaanval inzetten na de gasaanval van 22 april 1915. Het gedenkteken werd in het voorjaar 1997 onthuld.

Het initiatief voor de plaatsing ervan kwam van de Vrije Basisschool Sint-Juliaan, die reeds jaren met het Canadian-Scottish verbroederd is.
Jef Dekeyser ontwierp het monument en stond in voor de uitvoering ervan.
Ignace Bentein hielp het geheel mee realiseren.

Geschiedenis

In de middeleeuwen was een groot deel van onze streek bebost.
Rond 1900 was van dit reusachtige woud nog weinig overgebleven in Langemark.
Te Sint-Juliaan restte enkel nog het “Wijngaardbos”, een eikenbos gelegen tussen de Wijngaardstraat, Bruine Broekstraat en Peperstraat.
Een “kuiper” uit Sint-Juliaan gebruikte de eiken uit het bos om de “duigen” van zijn emmers en kuipen te fabriceren.
Tijdens de eerste oorlogswinter (’14-’15) werd het bos gebruikt om Franse troepen te herbergen en allerlei voorraadplaatsen aan te leggen.
Toen de Duitsers na hun gasaanval het bos veroverden, bleek het volgestouwd met munitievoorraadplaatsen en allerlei gebouwtjes en hutten. Er stonden ook veldkeukens die een nieuwe naam aan het bos gaven : “Bois des Cuisiniers” (‘Bos van de keukens’).
In april 1915 namen de Britten de sector van de Fransen over en vertaalden ze de naam van het bos (verkeerdelijk) naar “Kitchener’s Wood”. De Britten waren de oorsprong van de naam vergeten en linkten de naam aan hun minister van oorlog, Lord Kitchener. De correcte vertaling had eigenlijk “Kitcheners’ Wood” moeten zijn (met het weglatingsteken ná de s). Bij het ontwerp van het gedenkteken, werd bewust geopteerd om de schrijfwijze te gebruiken zoals op de militaire stafkaarten tijdens WOI.
De hele oorlog door zou het bos een stevige versterking blijven maar van het bos bleef na de oorlog weinig over. De overblijvende stronken van het vroegere eikenbos werden gerooid en het terrein werd landbouwgrond.

Links